Η μιζέρια μου με έχει καθηλώσει για δεύτερη σερί ημέρα στο κρεβάτι. Δηλαδή στον καναπέ. Δεν θέλω να βγω, δεν θέλω να μιλήσω, δεν θέλω να κάνω το οτιδήποτε. Κάτι τέτοιες ώρες είναι που δεν βρίσκεις τίποτα το ενδιαφέρον ούτε στο διαδίκτυο. Θες απλά να κυλήσει ο χρόνος.
Αγανακτώ. Καταφέρνω να πείσω τον εαυτό μου να αλλάξει στάση. Ένα αναπάντεχο ξέσπασμα τεστοστερόνης μετατρέπει την κακομοιριά μου σε αντρίλα. Θυμάμαι ότι παίζουν η Ισπανία με την Ιταλία στον τελικό του euro. ΘΑ ΔΩ ΤΟ ΜΑΤΣ ΣΑΝ ΑΝΤΡΑΣ.
Βγάζω από το ψυγείο ένα κουτάκι κοκακόλας που φυλούσα στο συρτάρι των λαχανικών κρυφά από την αδερφή μου. Το ανοίγω. Παραγγέλνω πίτσα και μπύρες. Καταφτάνουν ακριβώς την ώρα που αρχίζουν τα πρώτα ρεψίματα από την κοκακόλα. Όλα έτοιμα! Μένω με τη βράκα και περιμένω αραχτός να ξεκινήσει το ματς. Πόσο άντρας.
Η ώρα πάει 9 και στην ετένα δείχνουν ακόμα στίβο. Στη νετ ειδήσεις. Κάτι δεν πάει καλά. Μπαίνω στο internet να δω τι συμβαίνει. Έκπληξη: ο τελικός είναι αύριο. Και εγώ ξανά φλώρος. Παναγίες.
υγ: Ευτυχώς μου έσωσε την παρτίδα ο zoupitos όταν του διηγήθηκα το σκηνικό. "Κατέβασε να δεις το notebook. Θα ξανανιώσεις." -ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου