αντρίλα

Η μιζέρια μου με έχει καθηλώσει για δεύτερη σερί ημέρα στο κρεβάτι. Δηλαδή στον καναπέ. Δεν θέλω να βγω, δεν θέλω να μιλήσω, δεν θέλω να κάνω το οτιδήποτε. Κάτι τέτοιες ώρες είναι που δεν βρίσκεις τίποτα το ενδιαφέρον ούτε στο διαδίκτυο. Θες απλά να κυλήσει ο χρόνος.

Αγανακτώ. Καταφέρνω να πείσω τον εαυτό μου να αλλάξει στάση. Ένα αναπάντεχο ξέσπασμα τεστοστερόνης μετατρέπει την κακομοιριά μου σε αντρίλα. Θυμάμαι ότι παίζουν η Ισπανία με την Ιταλία στον τελικό του euro. ΘΑ ΔΩ ΤΟ ΜΑΤΣ ΣΑΝ ΑΝΤΡΑΣ.

Βγάζω από το ψυγείο ένα κουτάκι κοκακόλας που φυλούσα στο συρτάρι των λαχανικών κρυφά από την αδερφή μου. Το ανοίγω. Παραγγέλνω πίτσα και μπύρες. Καταφτάνουν ακριβώς την ώρα που αρχίζουν τα πρώτα ρεψίματα από την κοκακόλα. Όλα έτοιμα! Μένω με τη βράκα και περιμένω αραχτός να ξεκινήσει το ματς. Πόσο άντρας.

Η ώρα πάει 9 και στην ετένα δείχνουν ακόμα στίβο. Στη νετ ειδήσεις. Κάτι δεν πάει καλά. Μπαίνω στο internet να δω τι συμβαίνει. Έκπληξη: ο τελικός είναι αύριο. Και εγώ ξανά φλώρος. Παναγίες.

υγ: Ευτυχώς μου έσωσε την παρτίδα ο zoupitos όταν του διηγήθηκα το σκηνικό. "Κατέβασε να δεις το notebook. Θα ξανανιώσεις." -ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.

Κανίς

Η περίεργη ζωή του Bobby Fischer

Πολλοί τον θεωρούν ως τον μεγαλύτερο παίχτη όλων των εποχών. Στα 14 του χρόνια έγινε Πρωταθλητής Αμερικής, ένα χρόνο αργότερα πήρε τον τίτλο του Grandmaster και στα 29 του χρόνια ανακυρήχθηκε παγκόσμιος Πρωταθλητής. Ο λόγος για τον Αμερικανό Robert ("Bobby") Fischer, τον άνθρωπο που άλλαξε τα σκακιστικά δεδομένα. Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσω να κάνω μια μικρή ανασκόπηση της -πολύ παράξενης- ζωής τού μεγάλου αυτού σκακιστή.

Η ιστορία του Πίκινου

Πρόκειται για τον Κώστα Πίκινο, νυχτερινό επιχειρηματία που είχε το περίφημο μαγαζί "Η μπύρα του Πίκινου" στο Θησείο (Ακάμαντος 26, το κτήριο λέγεται ότι σώζεται μέχρι σήμερα). Μέσα σε αυτό το μαγαζί δολοφονήθηκε σε ηλικία 37 ετών για ασήμαντη αφορμή από κάποιον ονόματι Χατζίνα. Η ορχήστρα το βράδυ της δολοφονίας αποτελούνταν από τους Κώστα Ρούκουνα, Γιώργο Κερατζόπουλο και Κώστα Τζόβενο, ενώ παλαιότερα έπαιζε και ο Βαγγέλης ο Ναύτης. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Ένας ρεμπέτης: Κώστας Ρούκουνας (Σαμιωτάκι). Η ζωή του. Η εποχή του. Τα τραγούδια του" (Αθήνα 1974, αφηγείται ο Ρούκουνας):

Η κόλασις κι ο κώλος

Κανένας συνειδητοποιημένος ασθενής δεν περιμένει πως με την συνεχή ενημέρωσή του για τις επιπτώσεις της ασθένειάς του αυτή θα υποχωρήσει ή δεν θα μεταδοθεί σε άτομα του περιβάλλοντός του. Πολύ περισσότερο δε, δεν περιμένει πως με την συνεχή απόκρυψή της -ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό- αυτή θα εξαλειφθεί. Αντιθέτως. Μελετώνται τα συμπτώματα. Αναζητούνται τα αίτια. Και τέλος, εφαρμόζεται η κατάλληλη θεραπεία.

Kukoc