German market in Birmingham

Την προηγούμενη εβδομάδα η εστία του Πανεπιστημίου οργάνωσε ημερήσια εκδρομή στο Birmingham, με αφορμή τη "μεγαλύτερη γερμανική αγορά" που γίνεται στην Ευρώπη -εκτός Γερμανίας φυσικά. Ευκαιρία, σκέφτηκα, να επισκεφτώ τη Θεσσαλονίκη της Αγγλίας (ναι, συμπρωτεύουσα και το Birmingham).

Το λεωφορείο με άφησε με μερικά μιλιούνια Κινέζων στο κέντρο της πόλης, όπου ήταν και η αγορά. Όμορφο, πεζοδρομημένο, προσεγμένο... Αλλά συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πως όσο ήμουν στην Ελλάδα, μόλις άκουγα "Αγγλία" το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν "Λονδίνο". Οι διαφορές χαοτικές, στον κόσμο, την κουλτούρα, τα κτίρια, τα πάντα. Όχι απαραίτητα κακό. Απλά μια υπενθύμιση στο εαυτό μου...

Κοντοστάθηκα έξω από μια παμπ, όπου συνομιλούσαν δύο ηλικιωμένοι καπνίζοντας. Χώθηκα ως τραμπούκος στη συζήτησή τους.

-Καλησπέρα, ήρθα για μια μέρα εδώ, πού αξίζει να πάω; Δεν έχω ιδέα για την πόλη.

-Από πού είσαι;

-Από Ελλάδα.

(κάνουν πως χορεύουν συρτάκι και γελάνε. Χαμογελάω.)

Εσείς; Από πού είστε;

-Εγώ από εδώ, ντόπιος και ο φίλος δίπλα από Άρλοντ.

-Ε... Συγγνώμη, δεν είμαι από εδώ... Δεν το ξέρω το Άρλοντ, είναι κάπου κοντά;

-Δεν ξέρεις το Άρλοντ; Ουίσκι, τρέλα, χοροί, Δουβλίνο...

-Ααα, Άιρλαντ... Ναι ναι, φυσικά ξέρω...

-Και θες να δεις την πόλη τώρα, ε; Πήγαινε στο κέντρο, έχει μια γερμανική αγορά.

-Ναι, το ξέρω, θέλω να γυρίσω την πόλη όμως, δε με ενδιαφέρει η γερμανική αγορά.

-Πήγαινε στο Μπούλρινγκ τότε!

-Τί είναι τούτο;

-Δεν ξέρεις το Μπούλρινγκ;! Είναι ένα τεράστιο εμπορικό δίπλα στην εκκλησία!

(Μεμιάς θυμάμαι πως και ο Ινδός συγκάτοικός μου μου το είχε προτείνει ως "must" όταν του είπα πως πάω στο Birmingham. Απογοητεύομαι.)

-Δεν έχει κάτι πιο γραφικό η πόλη; Κάτι χαρακτηριστικό;

-Όχι! Εκτός του κέντρου το μόνο που θα δεις είναι τσιμέντο!

-Ευχαριστώ, καλό σας βράδυ.

Πλήρως απογοητευμένος προχώρησα για την εκκλησία. Καλά να πάθω στην τελική, ας καθόμουν να έβλεπα 2-3 πράματα για την πόλη πριν την εκδρομή. Μόλις έφτασα, συνειδητοποίησα πως βρισκόμουν σε ένα κάποιο ύψος και μπορούσα να δω ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης πανοραμικά. Τσιμέντο, τσιμέντο τσιμέντο. Κάθισα για ένα τσιγάρο. Το Μπούλρινγκ πράγματι πελώριο αλλά δε με έπεισε να το επισκεφθώ. 

Κρίμα να μη φαίνεται η ομορφιά της πόλης στο βάθος...

Αδυνατώντας να σκεφτώ κάτι άλλο, πήγα ξανά στο κέντρο να δω την αγορά. Ευκαιρία να γνωρίσω και μια γερμανική παραδοσιακή αγορά στην τελική. Εκτός από μπύρα, ψωμί και λουκάνικο, τί άλλο πουλάει ως "παράδοση" αυτός ο λαός τελικά; Μα πόσο στενόμυαλος και ρηχός μπορεί να είμαι... Άκου μόνο μπύρα, κρασί και ψωμί... 

Στη Γερμανία τελικά, που λέτε, τα πάντα είναι παράδοση: κινέζικη κουζίνα, ινδιάνικα κρεμαστά, μεταξωτά υφάσματα, ονειροπαγίδες, αγγλικές μπύρες, αυστριακά σοκολατάκια και τόσα πολλά ακόμη... Και εκτός αυτού, η παράδοση αυτή κοστίζει πολύ (το "βραστό" της Ναυαρίνου για παράδειγμα αυτοί το λένε "παραδοσιακό hot dog με λουκάνικο Φρανκφούρτης" και αντί για 1€ το πουλάνε 3,60€. Μαγκιά). Ορισμένα δείγματα από την κατά τα άλλα όμορφη αγορά:

Παραδοσιακά γερμανικά Noodles

Παραδοσιακοί κεμπαμποειδείς μεζέδες από τα χεράκια παραδοσιακών μεταναστών

Ώπα, αυτό είναι Σκωτσέζικο

Τώρα, μάλιστα!

Πφ. Θα το πω κι εγώ λοιπόν: Σαν την Ελλάδα δεν έχει! Καμία άλλη χώρα δεν έχει κουλτούρα, παράδοση, ιστορία, πολιτισμό. Όσο λυπηρό, τόσο αληθινό. Η λέξη "απογοήτευση" είναι λίγη για να περιγράψει τα συναισθήματά μου από τη γερμανική παραδοσιακή αγορά. Κρίμα που η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες με τόσο πλούσια παράδοση που τόσο καλά διαφυλάσσεται και εξελίσσεται. Κρίμα που διαφέρουμε τόσο πολύ από τους υπόλοιπους λαούς...

(Πάω να φτιάξω τον εθνικό μας μουσακά, θα δω το "my big fat greek wedding" και αν μερακλώσω θα πατήσω κι ένα παραδοσιακό συρτάκι ακούγοντας ελληνική λαϊκή μουσική- Τερζή, ας πούμε- πετώντας λουλούδια και σπάζοντας πιάτα. Διότι είμαι Έλλην.)