Κανένας συνειδητοποιημένος ασθενής δεν περιμένει πως με την συνεχή ενημέρωσή του για τις επιπτώσεις της ασθένειάς του αυτή θα υποχωρήσει ή δεν θα μεταδοθεί σε άτομα του περιβάλλοντός του. Πολύ περισσότερο δε, δεν περιμένει πως με την συνεχή απόκρυψή της -ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό- αυτή θα εξαλειφθεί. Αντιθέτως. Μελετώνται τα συμπτώματα. Αναζητούνται τα αίτια. Και τέλος, εφαρμόζεται η κατάλληλη θεραπεία.
Προ ενός μήνα σοκαρισμένη η κοινή γνώμη παρακολουθούσε τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στις βουλευτικές εκλογές. Μία ολάκερη χώρα χρεωμένη μέχρι τα μπούνια, με αυξημένη εγκληματικότητα ακόμα και στο κέντρο της πρωτεύουσάς της, με έναν κρατικό μηχανισμό αδύναμο να αντιδράσει ακόμα και στην απειλή κουνουπιού, με τα ΜΜΕ να προβάλουν επί χρόνια ακροδεξιούς βουλευτές ως celebrities, με τον λαϊκό άνθρωπο να έχει μετατραπεί σε ένα άβουλο ον που στηρίζει την επιβίωσή του στις πελατειακές σχέσεις που έχει αναπτύξει με το κόμμα του και τις αυτοκτονίες να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο... Ωωω θεοί ποιος θα το περίμενε: κατεύφθασαν οι χρυσαυγίτες από το πουθενά! Χθες για τελευταία εώς τώρα φορά φορέσαμε την μάσκα του σοκαρισμένου στην θέα ενός βουλευτή της οργάνωσης να χτυπάει την δημοφιλέστερη βουλευτή του ΚΚΕ. (Κάποιοι ίσως να πληροφορήθηκαν και για την δολοφονία λαθρομετανάστη διαρρήκτη από 24χρονο Έλληνα αλλά ας δείξουμε την απαιτούμενη σοβαρότητα μόνο από υποχρεώση -δεν έχει και τόση σημασία η αφαίρεση της ζωής ενός αλλοδαπού, ας μην υποκρινόμαστε)
Αφού επί ένα μήνα η κοινωνία, με οδηγό τα ΜΜΕ, προσπάθησε να ενημερώσει και να ενημερωθεί για την ασθένεια που ακούει στο όνομα "ναζισμός" και εκφράζεται στην χώρα μέσω της πολιτικής οργάνωσης "Χρυσή Αυγή", περίμενε να δει τα φαινόμενα να υποχωρούν. Για κακή της τύχη και παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της, τα ποσοστά της οργάνωσης εξακολουθούν μέχρι σήμερα να παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Μετά το χθεσινό περιστατικό και την αποτυχία των προηγούμενων μέτρων η στρατηγική άλλαξε: προχωρούμε σε απόκρυψη της ασθένειας. Κλείνουμε τα μάτια και ευελπιστούμε ότι θα αναρώσουμε. Επιστρέφουμε στην επί χρόνια αποδεδειγμένη λάθος τακτική μας. Τουλάχιστον έτσι δεν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη για τις επόμενες 10 ημέρες. Γιατί η μορφή του τέρατος που αντικρύζουμε σε αυτόν σίγουρα δεν είμαστε εμείς. Και το τέρας έχει αρχίσει να μας προκαλεί τρόμο. Ή έστω έτσι αρμόζει να λέμε. Και δεν είμαστε συνηθισμένοι στον τρόμο. Ή έστω έτσι αρμόζει να αισθανόμαστε.
Στις 17 Ιουνίου θα αναγκαστούμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και πάλι. Θα διαπιστώσουμε ότι η ασθένειά μας δεν εξαλείφθηκε. Πλέον δεν θα υπάρχει η δικαιολογία άγνοιας της ασθένειάς μας, ούτε των επιπτώσεων αυτής. Τα συμπτώματα υπάρχουν εδώ και χρόνια -τα αίτια επίσης γνωστά. Η θεραπεία πρέπει να βρεθεί άμεσα. Και σίγουρα θα είναι χρονοβόρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου