Αφορμή για αυτό το κείμενο στάθηκε το βίντεο που έχει διαδοθεί από profile σε profile στα social media, όπου προβάλλεται ο Έλληνας Alex ως το κακόμοιρο μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Οι αιτίες ωστόσο είναι λίγο πιο βαθιές.
Ουκ ολίγες συζητήσεις γίνονται ανά τον πληθυσμό της χώρας αναφορικά με την προβολή αυτής διεθνώς. Καθημερινά στα δελτία ειδήσεων -όσο τουλάχιστον έχω παρακολουθήσει- μία από τις πλέον προβαλλόμενες ειδήσεις είναι το τι γράφουν/λένε οι άλλοι λαοί για εμάς, τους Έλληνες. Επέλεξα λοιπόν να γράψω αυτό το κείμενο σε μια πλατεία που υπάρχει εδώ, στο Πανεπιστήμιο του Warwick, παρατηρώντας ταυτόχρονα ορισμένα δείγματα αυτών των "άλλων λαών" να παρελαύνουν μπροστά μου ενώ απολαμβάνω τον "πρωινό" μου καφέ, απαλλαγμένος για λίγο από το άγχος των απανωτών εργασιών της προηγούμενης εβδομάδας.
Η αλήθεια είναι ότι τον Έλληνα τον καταλαβαίνεις εύκολα στο εξωτερικό. Σίγουρα έχουμε κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά κοινά με τους λοιπούς βαλκάνιους και μεσογειακούς λαούς. Ωστόσο αυτό που με κάνει να διαχωρίσω τον Έλληνα από τον (πχ) Ισπανό είναι το βλέμμα του. Δε μπορώ να προσδιορίσω τι το διαφορετικό έχει, αλλά αυτό είναι που τον διαφοροποιεί πλήρως. Αυτά τα ολίγα αναφορικά με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Επί της ουσίας όμως, σε τί διαφέρει ο Έλληνας από τους υπόλοιπους λαούς; Η αλήθεια είναι, σε τίποτα. Αν του κόψεις τη μουσούδα, όλα τα υπόλοιπα είναι ένα copy/paste των τάσεων της μόδας. Και λέγοντας "μόδα" δεν εννοώ απλά το ρουχισμό του, που προφανώς και παραδόξως ανεξήγητα είναι ολόιδιος με τη συντριπτική πλειοψηφία των αλλοδαπών που διέρχονται αυτήν την ώρα εμπρός μου, αλλά κυρίως τη συμπεριφορά του, τα ήθη του, τον πολιτισμό του, τον τρόπο διασκέδασής του. Επί της ουσίας λοιπόν, οφείλω να ομολογήσω πως εκπλήσσομαι με την απορία αναφορικά με το τι ιδέα έχουν οι όμοιοί μας για εμάς, τον ίδιο τους.
Ξαφνικά βρισκόμαστε σε μία θέση να προσπαθούμε να πείσουμε τους υπόλοιπους λαούς πως δεν είμαστε "ρεμάλια". Λες και εμείς δε συνηθίζουμε να κατηγοριοποιούμε τους λαούς. Εσύ για παράδειγμα φίλε Alex, σχηματίζεις την ίδια εικόνα όταν ακούς ότι κάποιος είναι "Αλβανός" ή "Γερμανός"; Μάλλον όχι, όσο κι αν προσπαθείς -υποθέτοντας πως είσαι έστω στοιχειωδώς πολιτισμένος- για το αντίθετο. Λυπάμαι που θα είμαι εγώ αυτός που θα σου το ανακοινώσει, αλλά είσαι ένα με όλους. Δεν έχεις τίποτα που να σε κάνει να ξεχωρίσεις από τον υπόλοιπο κόσμο. Όταν λοιπόν εσύ ο ίδιος έχεις την τάση να βάζεις ταμπέλες σε κάθε λαό, μην περιμένεις κάτι διαφορετικό από τον κλώνο σου. Έτσι, μάθε πως ήρθε η ώρα να σου προσάψουν ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: "κλέφτης".
Δυστυχώς αυτή η νοοτροπία του "δείχνεσθαι" έχει μπει για τα καλά στην κουλτούρα μας. Μία φράση γραμμένη σε τοίχους από "αναρχικούς" που ταιριάζει γάντι είναι αυτό το "κάθε μέρα τρως αγγούρι και το Σάββατο είσαι μούρη" ή κάτι παρόμοιο. Έχουμε αυτήν την παράξενη τάση να μη νοιαζόμαστε τόσο για τη ζωή μας όσο για το τι οι άλλοι πιστεύουν για τη ζωή μας. Είναι ίσως ένα κόμπλεξ κατωτερότητας συγκρίνοντας τον εαυτό μας με το μεγάλο μας επιτυχημένο αδερφό, όποιος κι αν είναι αυτός. Ίσως πάλι να είναι μια παραδοχή του απόλυτου κενού που υπάρχει στη ζωούλα μας, το οποίο με κάποιον τρόπο πρέπει να συμπληρώσουμε, δίνοντας έμφαση στον τρόπο προβολής μας. Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής ωστόσο ενδέχεται να σχετίζονται με την κρίση. Όχι;
Μάθε λοιπόν φίλε Άλεξ πως εδώ στην Αγγλία εμάς τους Έλληνες μας θεωρούν, πέρα από κλέφτες, και "τελειωμένους". Ουκ ολίγες φορές με στραβοκοίταξαν όταν είπα ότι είμαι Έλληνας. Πολλάκις βρέθηκα στη θέση του κατηγορούμενου σε συζητήσεις αναφορικά με την κρίση. Θα με βοηθούσες πολύ αν μπορούσες να κάνεις κάτι για αυτό. Το εν λόγω βίντεο σε προτρέπει προς τα εκεί. Εγώ πάλι σε προτρέπω να μη σε νοιάζει, διαβεβαιώνοντας πως το ίδιο κάνω κι εγώ. Προσπαθώ να ζήσω ευτυχισμένος, να αναθεωρήσω τις αξίες μου, να βελτιώσω τη ζωή μου με όσα μέσα μπορεί να διαθέτω. Και στην τελική, δε με απασχολεί τι εικόνα έχεις εσύ για εμένα, Άλεξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου